19:15

Te trudne początki

"O mamusiu, po co mi to było? Aaaaaaaaaa, mamoooo, chcę do domku! Za jakie grzechy ja sobie na to pozwalam? DLACZEGO SAMA, DOBROWOLNIE POSZŁAM NA TE FITNESY?"
... czyli ja, 15 minut po wejściu na zajęcia.

Nigdy nie sądziłam, że z własnej, nieprzymuszonej woli pójdę na jakiekolwiek zajęcia sportowe. W życiu! O wiele bardziej kręci mnie siedzenie z laptopem, oglądanie seriali (thanks, netflix), jutubów, no i wiecie, leżenie w łóżku. 
Ale poszłam do pracy, nasłuchałam się od dziewczyn o tych multisportach, o tych brzuchach płaskich, zgradnych tyłkach i innych AC, OC, czy TBC. I sobie w sumie pomyślałam, że może będzie fajnie?
No, ale miałam zacząć od czegoś lekkiego, a nie, poszłam w niedzielę na jakieś zgrabne uda i pośladki. Serio? Co Ci do łba strzeliło, dziewczyno? - przeklinałam siebie w myślach po 3 pierwszych skokach, które nadal nie wiem, w jakieś kolejności się robi. Ale nie uciekłam, przetrwałam i wiecie co? 

Było fajnie.

Może gdzieś po drodze myślałam, że wyskoczenie z okna będzie lepszą alternatywą, niż "góra, góra! Opuść! Flex! Puls!", ale koniec końców, gdy usłyszałam "Dziękuję na dzisiaj, zapraszam za tydzień", to tak mi się smutno zrobiło, że już koniec, bo jak to. 

Fajnie jest zrobić coś dla siebie. I trochę mi szkoda, że ogarnęłam to dopiero teraz. 

Ja chcę jeszcze raaaaaaaaaaaaaaaaaz!


(A jak będę mieć czas, chęci i humor, to może pokażę Wam trochę foteczek z wakacji, chcecie?)

1 komentarz:

Copyright © 2014 wracanki , Blogger